We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Το Σ​ύ​μ​π​α​ν Μ​έ​σ​α Μ​ο​υ

by Δραμαμίνη

/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      €7 EUR  or more

     

1.
Φύσα αεράκι να ξυπνήσουν τα κύματα φύσα από μέσα μου ως τη θάλασσα πέρα ώρες περίμενα κοιτάζοντας τα σύννεφα σ’ αυτή την ερημιά περίμενα όλη μέρα φύσα αεράκι όπως τότε στο κατάστρωμα του πλοίου που ταξίδευε στη Σέριφο χάθηκε πια των μαλλιών της τ’ άρωμα απ’ τις παλάμες μου, θάφτηκε στην έρημο Τι κι αν η λύπη στο στήθος μου ξυπνά η ευτυχία ήσυχα στο πλάι μου κοιμάται μοιάζει μ’ εκείνα τα χαρούμενα παιδιά πάνω στα ποδήλατα -θυμάσαι;- Φύσα αεράκι στη μικρή μου αυλή κάνε των δέντρων τα κλαδάκια να λυγίσουν μέσα στη νύχτα σ’ αυτή τη σιωπή κάνε τα φύλλα τους ξανά να ψιθυρίσουν μέσα μου φωλιάζει το φως που χύνεται βαθιά στα όνειρά μου φύσα αεράκι να σκορπίσει στο πέλαγο η στάχτη που σκεπάζει την καρδιά μου Τι κι αν η λύπη στο στήθος μου ξυπνά η ευτυχία ήσυχα στο πλάι μου κοιμάται μοιάζει μ’ εκείνα τα χαρούμενα παιδιά πάνω στα ποδήλατα -θυμάσαι;- Είναι οι ζωές μας λευκά πουλιά που χορεύουν πάνω στα κύματα γράφουν στο φως μια παράξενη τροχιά έπειτα σβήνουν στον ορίζοντα των βράχων που υψώνονται οι σπηλιές στα σπλάχνα τους βαθύτερα με κλείνουν ώσπου όλα τα χρώματα ένα να γίνουν ώσπου να κλείσουν μια για πάντα οι πληγές ελαφρύς ώσπου να πλέω στον αέρα φτερό ώσπου να χωρέσω στων ματιών σου τις ανταύγειες ώσπου τα μάτια σου να λάμπουν να δω όπως ο ήλιος στα νερά που αγκαλιάζουν τις Κυκλάδες…
2.
Ξημερώνει ξανά μ’ ένα παράξενο χρώμα που χύνεται απ’ το σύμπαν μακριά καθώς σβήνουν της πόλης τα φώτα Ξημερώνει, μα αυτός είναι ο πιο όμορφος ήλιος που χω δει Ξημερώνει, θαρρείς κάθε κόπος μας, κάθε δάκρυ σηκώνει όλο το βάρος της γης κι όλα σμίγουν μ’ αγάπη Κι ενώ όλα όπως χθες όμοια στέκονται εκεί έξω, αυτό που τα αλλάζει, δες είναι ο τρόπος που εγώ τα βλέπω Ξημερώνει, μα αυτός είναι ο πιο όμορφος ήλιος που χω δει σα να πηγάζει από μέσα μου το φως που απλώνεται στη Γή κι απ’ το πουθενά ανατέλλει μια καινούρια αρχή ξαφνικά, νιώθω πως όλα ν’ αλλάξουν μπορεί Ξημερώνει ξανά μα δύει μέσα μου ο φόβος κι η λύπη μόνο ο χρόνος μας πηγαίνει μπροστά μονάχα ο δρόμος την αλήθεια μας δείχνει και στ’ ακριβά θα οδηγήσει, τα αισθήματα, τα πρώτα που θα φτάνει να κοιτάζω απλά την ανατολή καθώς σβήνουν τα φώτα Ξημερώνει, μα αυτός είναι ο πιο όμορφος ήλιος που χω δει σα να πηγάζει από μέσα μου το φως που απλώνεται στη Γή ας είναι τα νέα χαρούμενα σήμερα…
3.
Σήμερα 03:44
Δε θυμάμαι πια στ’ αλήθεια τι έζησα μοιάζουν με όνειρο με μακρινά πουλιά Δεν ωφελεί να τ’ αναζητώ πίσω κι αν κοιτώ δε γυρνάνε μ’ αν το βλέμμα μου σηκώσω θα τα δω πάνω απ’ τη θάλασσα μπροστά μου να πετάνε Σήμερα νιώθω ελαφρύς ένα κομμάτι γης που αναπνέει και διψάει Σήμερα ο ήλιος είναι εδώ σαν παιδική ζωγραφιά χαμογελάει Σήμερα απ ‘τον ουρανό ξαφνικά εντός μου βουτάει! Δεν ξέρω τι θα σταθεί μπροστά αύριο, το πρωί τι θα φέρει δεν ξέρω πως μια μικρή καρδιά θα πάψει πια να υποφέρει ούτε ξέρω πως θα βρει τη γαλήνη μα ίσως να ‘ναι αυτή η μέρα εκείνη Σήμερα ο ήλιος χαμογελάει!
4.
Η μικρή μου πόλη στην ομίχλη χάνεται… Στο δρόμο περπατάνε σκιές, οι αλήτες στους τοίχους ψεκάζουν μπογιές κι η ίδια μέρα επαναλαμβάνεται. Μα πίσω απ΄τα μαύρα γυαλιά που φοράνε, αστράφτουν τα μάτια. Aνέμελα νιάτα… Μοιάζει ο δρόμος μακρύς κι ο κόσμος μεγάλος, στιγμές ευτυχίας δίχως νόημα και βάρος. Κι εμένα μια βόλτα μου φτάνει μέχρι το λιμάνι, ν’ ακούσω ξανά την κόρνα απ’ τα πλοία. Μια βόλτα μου φτάνει ως την παραλία, διαμάντια να δω ν’ αστράφτουν στα κύματα… Tα μάτια να κλείσω στον ήλιο, να χαθώ, να χαθώ, να χαθώ για λίγο στα παράξενα σχήματα! Η μικρή μου πόλη απ’ τον χάρτη χάνεται… Την εγκατάλειψη θα δεις. Τη λύπη της να πιάσεις μπορείς, μα τ’ όνειρο ποτέ δεν πιάνεται… Σ’ αυτή την πόλη ζούνε φαντάσματα. Στα μπαρ διαβάζουν τ’ αθλητικά, τσουγκράνε μπίρες ως τα χαράματα στην υγειά των γιορτών που όλοι πίσω θα έρθουν ξανά. Κι εμένα μια βόλτα μου φτάνει μέχρι το λιμάνι, ν’ ακούσω ξανά την κόρνα απ’ τα πλοία. Μια βόλτα μου φτάνει ως την παραλία, διαμάντια να δω ν’ αστράφτουν στα κύματα… Tα μάτια να κλείσω στον ήλιο, να χαθώ, να χαθώ, να χαθώ για λίγο…
5.
Οι χαρούμενες μέρες θα ‘ρθουν, θα κυματίζουν στα καράβια οι σημαίες, σαν μικρά παιδιά θα χαιρετούν τις θλιμμένες που φεύγουνε μέρες. Ένα μεσημέρι θα σταθούν σαν ανοιξιάτικες κοπέλες που το ψάθινο καπέλο τους φορούν καθώς ξαπλώνουν πλαι σε ριγέ ομπρέλες. Οι χαρούμενες μέρες θα ‘ρθουν μα κι αν δεν έρθουν πια δε με πειράζει. Όσο τις περιμένω, όρθιο με κρατούν κι όταν τις ζήσω πια δε θα με νοιάζει… Οι χαρούμενες μέρες θα ρθουν σαν γλάροι γύρω απ’ το καράβι ξαφνικά απ’ την άκρη της ακτής θα δω το φως του στον ορίζοντα ν’ ανάβει Οι χαρούμενες μέρες θα ‘ρθουν μα κι αν δεν έρθουν πια δε με πειράζει. Όσο τις περιμένω όρθιο με κρατούν κι όταν τις ζήσω πια δε θα με νοιάζει… Οι χαρούμενες μέρες θα ‘ρθουν γλάροι που πετούν καθώς χαράζει κι ενώ το πλοίο περιμένω της γραμμής βλέπω το φως τους στον ορίζοντα ν’ ανάβει!
6.
Ξαφνικά μια μέρα να βρω εσένα μέσα στην πόλη μια Κυριακή που θα ‘χουν έρθει όλοι Ξαφνικά μια μέρα να βρω εσένα εδώ Βροχή από χρωματιστά κομφετί να καλύπτει τους δρόμους τα μαλλιά και τους ώμους Ξαφνικά μια μέρα να βρω εσένα εδώ Θα’ θελα να ‘μαι μαζί σου όλη μέρα χωρίς να με νοιάζει τι υπάρχει πιο πέρα χωρίς να με νοιάζει τίποτα πέρα απ αυτό! Ξαφνικά μια μέρα όλοι οι φίλοι να χορέψουν μαζί στην ίδια γιορτή να χυθεί στον αέρα όλη η ομορφιά που μέσα μας έχει κρυφτεί Ω ευτυχία διάφανη κυρία όμορφη μου πλάνη χτύπα στο κεφάλι λύσε μου τα χέρια ρίξε μπρος μου πάλι βροχή από αστέρια βροχή από αστέρια!
7.
Όταν ήμασταν παιδιά ζωγραφίζαμε τον κόσμο ένα σπίτι κι ένα δρόμο που ‘βγαζε στην εξοχή Σ’ εκείνη την αυλή η ζωή ήταν παιχνίδι που άφηνε στα γόνατα μας πρασινάδες και χώμα στις παλάμες Όταν ήμασταν παιδιά φυσούσαμε τ’ αστέρια και σβήναν σαν κεριά λέγαμε πως κάποια μέρα θα γίνουμε αστροναύτες πρίγκιπες ή βασιλιάδες Τώρα πια ξυπνάμε σε μια πόλη σκυθρωπή στο πουθενά κι έχουμε ένα βασίλειο από άμμο κι από ήλιο όλα μάταια… όλα μάταια… Όταν ήμασταν παιδιά ζωγραφίζαμε στη θάλασσα καράβια στον ουρανό πουλιά, χαρταετούς κι όλους τους ανθρώπους χαμογελαστούς Τώρα πια ξυπνάμε σε μια πόλη σκυθρωπή στο πουθενά και μέσα απ ‘τη βαθιά σιωπή περιμένουμε το τρένο που σφυρίζει από μακριά Όταν ήμασταν παιδιά στεκόμασταν στις μύτες των ποδιών μας να δούμε απ’ το παράθυρο το χιόνι ωω ωω ωω!
8.
Είναι ένα τρένο που σφυρίζει από τ’ άπειρο τ’ ακούω στα όνειρά μου θα έρθει πάλι έναν Αύγουστο με τα γαλάζια του βελούδινα καθίσματα και τα μεγάλα γυάλινα παράθυρα από τις σκοτεινές στοές θα βγει στις πράσινες κοιλάδες κι απ’ των Τεμπών τα πλατάνια θα πετάξει στα ουράνια την ώρα κάποιος θα ρωτά μα όχι, δεν είναι, δεν είναι αργά κι αν οι γυναίκες έγειραν το σώμα τους κι αν τα παιδιά βυθίστηκαν στον ύπνο τους δε σταματά, δε σταματά, δε σταματά Γιατί είναι το τρένο που σφυρίζει από τ’ άπειρο τ’ ακούω στα όνειρά μου θα ‘ρθει πάλι έναν Αύγουστο από τις σκοτεινές στοές θα βγει στις πράσινες κοιλάδες κι απ’ των Τεμπών τα πλατάνια θα πετάξει στα ουράνια Αυτό είναι το τρένο που σφυρίζει από τ’ άπειρο τ’ ακούω στα όνειρά μου τ’ ακούω στα όνειρά μου θα ‘ρθει πάλι έναν Αύγουστο πάλι έναν Αύγουστο Το τρένο που σφυρίζει από τ’ άπειρο τ’ ακούω, τ’ ακούω στα όνειρα μου τ’ ακούω στα όνειρα μου Θα ‘ρθει πάλι έναν Αύγουστο Το τρένο που σφυρίζει από τ’ άπειρο!
9.
Σιδερένιε στρατιώτη σημαδεύεις όλη μέρα έναν ανίκητο εχθρό πες μου εσύ που το ξέρεις για πιο λόγο αξίζει να πολεμήσω κι εγώ σιδερένιε στρατιώτη με συνθήματα στο σώμα από σπρέι και μπογιά του συστήματος θύμα κι όσων ωρύονται στο βήμα με λόγια ιδανικά κοίτα τι γίναν τα μεγάλα σου ιδανικά γίναν δολάρια Μαρμάρινη μητέρα με το δάχτυλο δείχνεις στην ανατολή πες μου αν άξιζε τόσος πόνος πες μου αν κλείνει η πληγή Παγωμένη γυναίκα τι έχει αλλάξει, τι έχει κερδηθεί ποια βροχή θα ξεπλύνει το αθώο αίμα που ‘χει χυθεί Παγωμένη γυναίκα τρέχουν ξυπόλητα παιδιά πίσω απ τα γεμάτα φορτηγά και με τα χέρια απλωμένα παρακαλάνε απελπισμένα πότε θα ανοίξεις τη μεγάλη σου αγκαλιά άνοιξε τώρα τη μεγάλη σου αγκαλιά για τα παιδιά… τα παιδιά… Ω! τι κρίμα όλα για το χρήμα Αίμα για το χρήμα για τα δολάρια… Ω! τι κρίμα, όλα για το χρήμα Αίμα για το χρήμα ω ω…
10.
Οι μητέρες αποχαιρετάνε στο μέτωπο φιλώντας τα παιδιά τους στ’ αυτί τους ψιθυρίζουν, τους μιλάνε και στοργικά χαϊδεύουν τα μαλλιά τους M’ ένα κόμπο στο λαιμό που να με πνίγει του αντίο τινάζω το μαντήλι όπως χωρίζουνε οι έρωτες κι οι φίλοι μικρούλες μου στιγμές καλό ταξίδι αντίο μικρά μου περιστέρια σε ποιά κουρνιάσατε στα πέρατα φωλιά κάποτε μες στα δικά μου χέρια ένιωσα η καρδιά σας να χτυπά μικρούλες μου στιγμές αγαπημένες σας στρώνω κάθε βράδυ τα κρεβάτια και το πρωί σας χαιρετάω με δάκρυα στα μάτια αγάπες μου μεγάλες κι ερωμένες μικρές στιγμές κι αν φύγατε μακριά εντός μου αναρριχάστε κι απ’ τα μάτια τον κόσμο πια κοιτάζω μ’ άλλα μάτια γίνατε εσείς ο εαυτός μου ξαφνικά αντίο μικρά μου περιστέρια σε ποιά κουρνιάσατε στα πέρατα φωλιά κάποτε μες στα δικά μου χέρια ένιωσα η καρδιά σας να χτυπά αντίο φωτεινά μου μεσημέρια στον κήπο μου της άνοιξης ανθοί το ξέρω πάλι η άνοιξη θα ‘ρθεί μα το χαμένο μου καιρό πίσω να μου φέρει δε μπορεί στιγμές, στη θάλασσα σταγόνες σε μία στάλα σας χωράει η ζωή μου τα χρώματα και όλες οι εικόνες μικρή στιγμή ολότελα δική μου… Σε μια στιγμή χωράνε τα πάντα, χωράνε τα πάντα, χωράνε τα πάντα!
11.
Ανοίγουν πάλι τα λουλούδια στους κήπους τα χελιδόνια γυρίζουν ξανά μόνο εσύ δε γυρίζεις πια Η άνοιξη τώρα γιορτάζει μπροστά μου μα ένα σύννεφο έχω αγκαλιά άκου γελούν τα παιδιά μα η στοιχειωμένη δεν ανοίγει καρδιά μου Συγχώρεσε με για όσα έκανα λάθη είμαι ακόμα παιδάκι μικρό συγχώρεσε με, τα πληρώνω κι εγώ μα απ’ όσα έπαθα κάτι έχω μάθει Εσύ που ξέρεις αληθινά ν’ αγαπάς το χαμόγελό σου μη κρύβεις κι αν εγώ να το δω είναι αργά Ας είναι η καρδιά σου ανοιχτή κι ελαφριά και γλυκός ο ύπνος σου να ‘ναι εγώ ας κοιμάμαι στη δική μου ερημιά και εσύ ας μη γυρίσεις πια
12.
Έχεις στα μάτια μια ρωγμή κι άπειρη λύπη απ ‘τη μεγάλη της ζωής σου καταιγίδα όμως μια σπίθα παραμένει ζωντανή και σημαδεύει τον αέρα σαν πυξίδα ανοίγει στα όνειρά σου τ’ ασημένια του φτερά ένα μεγάλο αστρικό αεροπλάνο διασχίζει τον αέρα πέρα ως πέρα και μετά γυρίζει πάλι πίσω στην καρδιά σου κι όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί στα πόδια σου σκορπάνε σαν χαλίκια όλα τ’ αστέρια που κυκλώνουνε τη γη όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί τα γόνατά σου νιώθεις στα χαλίκια τώρα πρέπει πάλι όρθιος να σταθείς Νιώθεις πως έχεις πια χαθεί όμως εσένα περιμένει η πόλη πέρα απ’ την ομίχλη ο θησαυρός σου ίσως κρύβεται εκεί το άστρο σου το δρόμο σου δείχνει κι ανοίγει στα όνειρά σου πάλι τα φτερά ένα μεγάλο αστρικό αεροπλάνο την ατμόσφαιρα διασχίζει πέρα ως πέρα και μετά πεθαίνει πίσω στην καρδιά σου κι όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί στα πόδια σου σκορπάνε σαν χαλίκια όλα τ’ αστέρια που κυκλώνουνε τη γη όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί τα γόνατά σου νιώθεις στα χαλίκια τώρα πρέπει πάλι όρθιος να σταθείς…
13.
Η ζωή που έχω χάσει μια άλλη μου ‘χει χαρίσει κι έτσι μέσα από τη στάχτη πάλι κάτι έχω κερδίσει κι από το μηδέν θα φτιάξω έναν άρτιο χαρακτήρα να ‘χει όνομα και σώμα, δορυφόρους και κρατήρα Εδώ ο καθένας ζει στο δικό του χωροχρόνο και με τα δικά του μάτια ατενίζει τον κόσμο κι αν σε νοιάζομαι όπως πρώτα δε σημαίνει ότι σε νοιάζει όταν νυχτώνει σε μια χώρα σε μιαν άλλη γη χαράζει όμως αν συντονιστεί το σύμπαν μέσα μου και γύρω η καρδιά μου θα εκραγεί! ό,τι έχω δει να σβήνει τώρα πια μέσα μου ζει, μέσα μου ζει Αν συντονιστεί το σύμπαν μέσα μου και γύρω η καρδιά μου θα εκραγεί κι όλο το χρώμα πάλι μπρος μου θα χυθεί θα χυθεί, θα χυθεί! Χάρισέ μου μια στιγμή κι εγώ θα τη θυμάμαι πάντα ό,τι για σένα δεν αρκεί για κάποιον άλλον είναι τα πάντα Χάρισέ μου μια μέρα και εκείνη θα φωτίσει όλη μου τη ζωή απ’ την ανατολή ως τη δύση απ’ τη μεγάλη ανατολή, ως τη δύση Αν συντονιστεί το σύμπαν μέσα μου και γύρω η καρδιά μου θα εκραγεί ότι έχω δει να σβήνει τώρα πια μέσα μου ζει Αν συντονιστεί το σύμπαν μέσα μου και γύρω η καρδιά μου θα εκραγεί κι όλο το χρώμα πάλι μπρος μου θα χυθεί θα χυθεί θα χυθεί!
14.
Η λάμψη εκεί με τραβά της πόλης που ανάβουν τα φώτα μα όσο κι αν φύγω μακριά πάντα θα ‘μαι “εδώ”, πάντα θα ‘ναι “τώρα”. Γιατί, ξέρω ο δρόμος δε βγάζει στη νύχτα, στης άγνωστης πόλης τα σπίτια δε βγάζει στη μέρα που θα ‘ρθει, στα μέρη πάνω στο χάρτη. Ο δρόμος μέσα μας βαθειά οδηγεί ο δρόμος μέσα μας βαθειά οδηγεί ο δρόμος Η αγάπη δίνει το χρώμα στη γη η αγάπη δίνει το χρώμα στη γη ν’ αλλάξει ο κόσμος, από αγάπη μόνο μπορεί! ωωω! Κι αν νιώθω πως χάθηκα πια, η ελπίδα δε χάθηκε ακόμη. Αφού ακόμα μπορείς και γελάς σκόνη γίνονται όλοι μου οι φόβοι. Ο δρόμος μέσα μας βαθειά οδηγεί ο δρόμος μέσα μας βαθειά οδηγεί ο δρόμος Η αγάπη δίνει το χρώμα στη γη η αγάπη δίνει το χρώμα στη γη ν’ αλλάξει ο κόσμος, από αγάπη μόνο μπορεί! ωωω!
15.
16.
17.
Όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν όλες των τρένων οι γραμμές και των σπιτιών οι σειρές η αγάπη μας τα εμπόδια νικά Όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν ο ίδιος φυσάει αέρας που φέρνει το τέλος της μέρας και τα σύννεφα που σε πνίγουν σκορπά Όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν τον ίδιο ήλιο κοιτάμε ίδια πονάμε και την ίδια κουβαλάμε πληγή Όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν την ίδια δύση κοιτάμε ίδια πονάμε και τα βράδια ξενυχτάμε μαζί Πως τα χιλιόμετρα να μας χωρίσουν αν είναι οι καρδιές μας κοντά…
18.
Τον παράδεισο όταν βρήκαμε, κανείς δεν είχε δει δεν είχε δει το φράχτη να πηδάμε μόνο η νύχτα εκεί μας είχε βρει μες απ τα φύλλα τ’ άστρα να κοιτάμε και τ’ ορκίζομαι ήταν αγάπη, αγάπη αληθινή οι λύπες ήταν φύλλα μαδημένα και τ’ ορκίζομαι μαζί φτιάξαμε την πιο ωραία μουσική που ποτέ δεν άκουσε κανένας Περπατούσαμε και φτάναμε στις άγριες κορφές ξαπλώναμε στα απέραντα λιβάδια διψούσαμε γι αγάπη, πίναμε απ’ όλους τους χυμούς κρεμούσαμε στ’ αυτιά μας τα κεράσια Γελούσαμε και παίζαμε, ωραία τη ζωή αχόρταγα γευόμασταν θυμάμαι και μπλέκαν οι ανάσες μας στον άγνωστο εκεί παράδεισο που βρήκαμε μαζί Μα τώρα ξέρω καλά, ήταν μόνο ένα όνειρο ήταν μόνο ένα όνειρο, ήταν μόνο ένα όνειρο ήταν μόνο ένα όνειρο…
19.
τα χελιδόνια γυρνούν στέκονται στους φράχτες πάνω από τις στάχτες και τραγουδούν τα χελιδόνια γυρνούν ανοίγουν τα φτερά στον γκρίζο ουρανό στο ασημένιο φως Κι εγώ θα μείνω λίγο ακόμα εδώ ν’ ακούσω το θλιμμένο τραγούδι των πουλιών Όπως και τότε.. κάτω από τα δέντρα, στη πυκνή σκιά, που άκουγα τα χαρούμενα της άνοιξης πουλιά.. πόσο πόνο έφερε πόση συμφορά το χέρι του ανθρώπου στη γη που είναι η πατρίδα μας κι εμείς της γής παιδιά
20.
Μέσα απ’ την αγάπη σου τον εαυτό μου αγάπησα στο πλάι σου ξεχάστηκα έγινα παιδί ξανά ένιωσα για μια φορά πως κάποιος με χρειάζεται στ’ αλήθεια πως με νοιάζεται και μ’ αποζητά μέσα απ’ την αγάπη σου ένιωσα μοναδικός άνθρωπος ξεχωριστός και στα ξαφνικά βγήκα από τον άδη μου το βαθύ σκοτάδι μου κι έτρεξα ξυπόλυτος στην ακρογιαλιά
21.
Ανοίγουν πάλι τα λουλούδια στους κήπους τα χελιδόνια γυρίζουν ξανά μόνο εσύ δε γυρίζεις πια Η άνοιξη τώρα γιορτάζει μπροστά μου μα ένα σύννεφο έχω αγκαλιά άκου γελούν τα παιδιά μα η στοιχειωμένη δεν ανοίγει καρδιά μου Συγχώρεσε με για όσα έκανα λάθη είμαι ακόμα παιδάκι μικρό συγχώρεσε με, τα πληρώνω κι εγώ μα απ’ όσα έπαθα κάτι έχω μάθει Εσύ που ξέρεις αληθινά ν’ αγαπάς το χαμόγελό σου μη κρύβεις κι αν εγώ να το δω είναι αργά Ας είναι η καρδιά σου ανοιχτή κι ελαφριά και γλυκός ο ύπνος σου να ‘ναι εγώ ας κοιμάμαι στη δική μου ερημιά και εσύ ας μη γυρίσεις πια
22.
Η νύχτα είναι ωραία και γλυκιά για τον καθένα αφήνει μια γωνιά να κουρνιάσει για κείνον που την άκρη έχει βρει για μένα που το δρόμο έχω χάσει Η νύχτα είναι ωραία και γλυκιά κι όλους σα πάπλωμα γλυκά θα μας σκεπάσει τα βλέφαρά μας θα κλείσει απαλά και τ’ άγρυπνα παιδιά της θ’ αγκαλιάσει στη σκοτεινή της άγρια ματιά η γη και κάθε πλάσμα ησυχάζει μα από τη νύχτα που ‘χω μέσα μου πιο σκοτεινή δεν είναι πια δε με τρομάζει Στη νύχτα θα βρω παρηγοριά όλες τις προσευχές μου θ’ ακούσει θα μου χαϊδέψει στοργικά τα μαλλιά και τα δάκρυά μου θα σκουπίσει Η νύχτα είναι ωραία και γλυκιά κι απόψε κάτω απ τη στάχτη θ’ ανάψει πάλι τη σβησμένη φωτιά και τα όνειρά μου ως τ’ αστέρια θα τινάξει Η νύχτα είναι η αρχή, η νύχτα είναι του κόσμου το τέλος. Για την αγάπη, για κάθε ζωή η νύχτα θανάσιμο βέλος…

about

2 CD + DVD

CD1
01. Σέριφος
02. Ξημερώνει
03. Σήμερα
04. Βόλτα με το αμάξι
05. Χαρούμενες μέρες
06. Τίποτα πέρα απ’ αυτό
07. Όταν ήμασταν παιδιά
08. Ένα τρένο που σφυρίζει από τ’ άπειρο
09. Στρατιώτης
10. Στιγμές
11. Δε γυρίζεις πια
12. Αστρικό αεροπλάνο
13. Tο σύμπαν μέσα μου
14. Η ελπίδα δε χάθηκε ακόμη

CD2
01. Κυκλάδες
02. Τα χιλιόμετρα
03. Ήταν μόνο ένα όνειρο
04. Νεκρή άνοιξη
05. Μέσα απ’ την αγάπη σου
07. Δε γυρίζεις πια (piano version)
08. Η νύχτα

DVD
01. “ΝΕΦΗ” Μια ταινία των Γιάννη και Χάρη Μιχαηλίδη
02. Video Clips
03. Acoustic Live Project

credits

released June 1, 2011

ΣΤΙΧΟΙ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ, ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ,
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ,
ΜΙΞΗ, MASTERING, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ VIDEOS CLIPS:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΧΑΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

ΕΠΑΙΞΑΝ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΡΤΗΣ: ΤΥΜΠΑΝΑ, ΚΡΟΥΣΤΑ,
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΛΛΟΣ: ΜΠΑΣΟ,
ΑΡΗΣ ΖΕΡΒΑΣ: ΤΣΕΛΟ,
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΣΚΑΣ: ΒΙΟΛΙ,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΦΩΝΗ, ΚΡΟΥΣΤΑ
ΧΑΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ: ΦΩΝΗ, ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΚΙΘΑΡΕΣ, ΜΑΝΤΟΛΙΝΟ, ΓΙΟΥΚΑΛΙΛΙ, ΠΙΑΝΟ, ΠΛΗΚΤΡΑ, ΜΕΛΟΝΤΙΚΑ, ΚΡΟΥΣΤΑ, ΛΟΥΠΕΣ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ,
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ: ΦΩΝΗ, ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΚΙΘΑΡΕΣ, ΓΙΟΥΚΑΛΙΛΙ, ΠΛΗΚΤΡΑ, ΛΟΥΠΕΣ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

license

all rights reserved

tags

about

Dramamini Athina, Greece

Οι «Δραμαμίνη» είναι ένα ελληνόφωνο εναλλακτικό συγκρότημα.
Γράφουν μουσική, στίχους,
ενορχηστρώνουν, σκηνοθετούν.

Έχουν κυκλοφορήσει τρεις δισκογραφικές δουλειές, το "Ταξίδι πλάι στο παράθυρο" (2007), "Το σύμπαν μέσα μου" (2CD + DVD, 2011), «Με το Μηδέν και το Άπειρο να συμφιλιωθούμε» (Μελοποιημένα ποιήματα του Κ. Γ. Καρυωτάκη, Διπλός ψηφιακός δίσκος + Εφαρμογή, 2014).
... more

contact / help

Contact Dramamini

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Το Σύμπαν Μέσα Μου, you may also like: